Twee weken in Budapest!

Twee weken in Budapest, al lijkt het net alsof we hier al veel langer zitten! Weet niet hoe dat komt, het voelt gewoon zo. Wel erg fijn om hier te zijn nu, het weer is nog steeds schitterend, we hebben nog geen spatje regen gezien en we lopen de hele dag in korte broek en hemdjes. Zwemmen doen we in een lekker buitenzwembad en onze jas heeft nog niet meer gezien dan de kapstok. De vooruitzichten zijn ook goed, het blijft nog minstens twee weken zomers weer! Net zo fijn na die belabberde zomer in Nederland!

Maar goed, het is nu dinsdag 13 september en we hebben net een heerlijk weekend achter de rug :)

Vrijdags hebben we altijd vrij en we hebben deze dag maar bestempeld als schoonmaakdag. Dus ’s morgens stonden we vrolijk te stofzuigen, te dweilen en de wc-pot uit te schrobben met Nadine’s tandenborstel. Daar waren we zo van ondersteboven dat we de rest van de middag lekker niks hebben gedaan.

’s Avonds zijn we in tram 2 gestapt en vertrokken naar de kettingenbrug. Dit is een heel beroemde en mooie brug en die wordt ’s avonds mooi verlicht, dus die gingen we maar eens bekijken. De brug was inderdaad prachtig en we zijn hem helemaal overgestoken naar de Budakant van de stad. Het uitzicht vanaf de brug was ook schitterend en we hebben natuurlijk veel foto’s gemaakt. Over de brug gaan veel auto’s en bussen en dat was het enige nadeel, we liepen door een enorme uitlaatgassendamp en dat was niet echt fijn.

Toen we weer terug waren op de Pestkant, hebben we de hele route van tram 2 gevolgd. Die tram rijdt helemaal langs de Donau, dus het bezichtigen waard. De laatste paar stations waren alleen niet echt heel mooi om te zien, het was haast een achterbuurt. Dus we bleven mooi zitten in de tram bij het eindstation en de trammachinist liep van de ene kant van de tram naar de andere kant en vertrok weer. Een half uur later waren we weer aan de andere kant van het spoor en gingen we weer op huis aan. Dat is namelijk om de hoek van tram 2.

Zaterdagmorgen hebben we lekker uitgeslapen en daarna weer eens boodschappen gedaan bij de Aldi. Dit keer wel de goede bus teruggenomen. Wel ben ik steeds bang dat als we in een bus zitten, dat die bus elk moment uit elkaar kan vallen. Die dingen zijn serieus zo gammel! Nu stel ik mij zo voor dat mijn vader komt met zijn mooie verhaal over Nederlandse afgeschreven bussen die hier nog jaaaaaren gebruikt worden of iets in de trant van communistische bussen, maar daar lijkt het ook echt op. En stinken dat die dingen doen, nu begrijp ik de term milieuvervuiling door uitlaatgassen pas echt. Afijn, we zijn heelhuids overgekomen en we hebben weer genoeg vleesvoorraad voor een week.

’s Middags hadden we om 16:00 uur afgesproken met een klasgenootje om naar het wijnfestival in de Budaheuvels te gaan, om het kasteel heen. Met zo’n mooie gammele bus met ongeveer 100 man op elkaar gepakt, reden we een enorm steile helling op met ongeveer 4 km per uur. Doodeng, dat die bus boven kwam is werkelijk waar een wonder. Iedereen vond het denk ik doodeng, want het stonk er ontzettend naar zweet. Angstzweet misschien? Maar het was het allemaal waard, want boven op de Budaheuvels was het echt schitterend. Het lijkt wel een klein dorp boven Budapest. Prachtige huizen en een fantastisch uitzicht over Budapest en de Donau. We hebben de Matthiaskerk bekeken (een aanrader, schitterend dak), het kantoor van de president en zo nog een aantal schitterende bezienswaardigheden. Het was erg druk, want om het kasteel vond het wijnfestival plaats en het weer was fantastisch. Dikke 30 graden en geen wolkje aan de lucht. Onze klasgenoot kreeg helaas hoofdpijn en ging naar huis, maar Nadine en ik houden wel van een wijntje, dus wij betaalden de 2500 HUF entree en gingen naar het festival! Bij de entree kreeg je een polsbandje, een mooi wijnglas en een soort van tasje wat je om je nek kunt hangen en het glas in kunt dragen.

Daarna moesten we bonnetjes kopen van 100 HUF per stuk. Een deciliter wijn kostte gemiddeld 300 HUF (iets meer dan een euro) en zo kon je dan betalen en verschillende wijnen proeven. Ook waren er heel veel eetkraampjes en die moest je ook betalen met bonnen, maar dan had je al gauw 20 bonnen nodig, dus we moesten tussendoor nog maar een keer bonnen halen. We hebben drie verschillende wijnen geproefd, een echte Hongaarse wijn (Tohaji ofzo, heel bekend in Hongarije), die was erg kruidig, maar wel lekker, ik heb een goede chardonnay gehad en een kersenwijn. Vooral de laatste was een succes. Lekker zoet! Ondertussen enorm genoten van het schitterende uitzicht, het kasteel ligt namelijk op een heuvel en kijkt heel mooi uit over de Donau en de Pestkant van Budapest. Het was gezellig druk en terwijl het donker werd waren er overal lichtjes te zien. Zo mooi en heel romantisch natuurlijk, ik miste Leon dus wel, maar ik ben maar wat dichter op Nadine gaan zitten.. ;) Ook hebben we nog twee extra glazen mee terug gejat, die stonden namelijk op een tafeltje en Nederlands als we zijn hebben we die stiekem in onze tas gepropt, samen met een notitieblok en een pen. Haha, lekker Nederlands, maar ja, dan moet je het maar niet laten liggen en bovendien hebben we in het appartement alleen maar kristallen wijnglazen, dus we kunnen ze wel gebruiken.

Qua eten heb ik een Hongaarse huisgemaakte worst gehad. Vet lekker en lekker vet! Dat was nog wel grappig, want er stond op een krijtbord dat de worsten 5 bonnen kosten. Nou, da’s goedkoop, dus doe mij maar zo’n worst, maar nu bleek dat per 100 gram worst je 5 bonnen moest betalen. Niemand spreekt natuurlijk Engels hier, dus het duurde even voordat ik het doorhad en toen kon ik 13 bonnen trekken. Dus daarna nog maar eens bonnen bij kopen! Nadine had stukjes gepaneerde gebakken vis. Als toetje hebben we een gebakje gehad van Gerbaud, een van de beste en beroemste taartenbakkers van Budapest. Ik had een citroen basilicumgebakje en Nadine een chocoladegebakje. Allebeide waren hemels, maar de chocolade stak er toch met kop en schouders bovenuit, dus die heb ik later nog eens gehad. Verder hadden ze nog veel meer eetkraampjes met lekkere soorten kaas en worst en andere tapas, maar dat liep toch aardig in de bonnen. Heel raar, de bonnen kosten maar 100 HUF per stuk, dat is ongeveer 36 eurocent, maar als je ergens dan 15 bonnen (5,50 euro) voor moest neerleggen vonden we het ineens heel duur. Slaat natuurlijk nergens op, maar ja, mind games ;)

Met een uur of 9 zijn we terug gegaan met de gammele bus naar beneden. We namen alleen de verkeerde bus die ons een brug te ver afzette, (in de Donau zijn drie bruggen en wij wonen bij de eerste brug, maar we werden afgezet bij de laatste brug, dus kilometers verderop) maar dat was niet zo erg, dachten we, want daar rijdt tram 2 en dan zijn we zo weer thuis. Maar na een kwartier wachten met veel andere mensen, kwam de tram nog steeds niet, dus toen maar eens op het bordje kijken en toen bleek dat de tram die zaterdag tussen 9 en 22:00 uur niet zou rijden. Grr.. Wat nu? Op zoek naar de bus dan maar. Maar ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want we konden geen bushalte vinden in de buurt. Toen besloten we maar om terug te lopen naar huis. Ondertussen liep ik al op blote voeten, want ik had, stom genoeg, mijn hakken aangedaan en de blaren zaten al overal. Dus op blote voeten verder.

Gelukkig was het een schitterende avond, heerlijk warm overal mooie lichtjes, muziek en we liepen langs allemaal volle terrassen langs de Donau. Heel gezellig dus. Op een gegeven moment zagen we allemaal mensen hardlopen over de tramrails, er was een marathon aan de gang en dat verklaarde waarom de tram niet reed. We liepen in tegengestelde richting van de hardlopers en op een gegeven moment liepen we ze in de weg, het toejuichende publiek was weg. Haha, heel slim, dus maar gauw een zijstraat gepakt toen dat mogelijk was. Vanuit daar was het nog maar kort naar ons appartement, even langs het indrukwekkende parlement, waar we de neiging kregen om in de nette perkjes met bloemetjes te gaan liggen, (toch maar niet gedaan, want de bewaker kwam net langs, helaas) en toen waren we alweer bijna thuis.

Was toch nog wel ff drie kilometer lopen hoor, plus het gesjouw in de Budaheuvels. Genoeg beweging voor die dag, me dunkt!

Zondag zou een mooie dag worden, beloofde de weersvoorspelling. Nou en of! We hebben het er gelijk maar genomen en we zijn rond het middaguur vertrokken naar buitenzwembad Palatinus op het Margit-eiland. Heerlijk aan het water gelegen en gezwommen in het enorme golfslagbad en natuurlijk mensen kijken. Dat is natuurlijk het leukste. De meeste mannen dragen hier een ballenknijper, ja ook de jongeren, en dat is natuurlijk geen gezicht. Plus van die patsers met een bruine gespierde torso die een modellenpose aan gaan nemen en dan gaan liggen zonnen. Heel grappig. Verder heb ik nog een boek uitgelezen (Oom Oswald van Roald Dahl, best grappig boek, op zich). ’s Avonds heb ik gekookt, mama’s Servische rijst met zalm.

Gisteren, maandag, zou er eindelijk ’s morgens het internet geïnstalleerd worden. Om 8 uur zouden ze hier zijn, nouja, dat werd half 10 en om 10 uur lieten twee stinkende oude mannen (minstens 60 jaar!) met ontbloot bovenlichaam in een smerige overall, die geen woord Engels of Duits spraken (was wel beloofd) ons achter met een knipperend kastje en een blauw draad. What the fuck?

We snapten er natuurlijk niks van en we hadden ook geen idee wat we moesten doen. In Nederland stop je gewoon dat draad in je laptop en klaar, maar hier hadden we een gebruikersnaam en paswoord nodig, maar alle codes en vage dingen die op het doosje stonden werkten niet. Grrr, we waren alweer helemaal over de rooie, totdat we een sms kregen op ons Hongaarse nummer. In het Hongaars, dat wel natuurlijk, maar lang leve de vertaalmachine. Daarin stond wat onze gebruikersnaam zou zijn en dat het wachtwoord later zou komen. Hm, afwachten dus, maar gelukkig duurde dat niet lang en nu zijn we eindelijk online!

Alleen helaas nog wel met een draad, dus we moeten nog even wachten op een kastje dat uit Nederland hierheen gestuurd gaat worden, maar dan kunnen we ook inderdaad vanuit bad Skypen! Jeee!

Gelukkig duurt het niet zolang voordat de post uit Nederland in Hongarije is, maar 3 of 4 dagen, dus dat scheelt alweer.

Verder hadden we gisteren Hungarian History and Culture en gelukkig sprak de docent heel goed Engels. Echt een verademing na slecht sprekende klasgenoten en andere docenten. Nog een voordeel is dat we geen tentamen krijgen van dit vak, er is alleen aanwezigheidsplicht! Dat is makkelijk 4 ects scoren! :)

Vandaag moesten we heel vroeg uit bed, want de les Hungarian Language begon om 8 uur. Echt onmenselijke tijden. Gelukkig is het wel een leuke les en we zijn weer druk geweest met Hongaarse woorden opdreunen en zinnetjes leren. Ik kan me nu voorstellen in het Hongaars, zeggen waar ik vandaan kom, hoe oud ik ben en welke talen ik spreek en tevens kan ik de andere vragen hoe hij/zij heet, waar die vandaan komt, hoe oud hij/zij is en welke talen zij spreekt.
Zo ziet het er ongeveer uit: Kerstin vagyok, huszonkettö éves vagyok, Hollandiaban élek. Beszélek angolul és hollandul és németül és svédül kicsit is.
De uitspraak is altijd het moeilijkst en dat geldt ook voor Magyar. (Hongaars in het Hongaars) Maar ja, aan het einde van het semester krijgen we een mondeling en dan zal ik zien wat ik er van bak ;)
Na de les Hongaars hebben we ook de “kantine” maar eens beter bekeken. Dat is echt een hok van 5 m2 met een toonbank met broodjes erin. Nu blijkt dat dit echt supergoedkoop is! Voor een wit hard broodje gezond betaal je iets meer dan een euro en ze hebben heel veel verschillende broodjes. Komt dat ff goed uit ;) Ook hebben ze overheerlijke gigantische chocoladecroissants voor 70 cent en daar heb je echt genoeg aan voor ontbijt en lunch ;) Mooi dat ik dat nu weet, het is goedkoper dan tussen de middag brood kopen met beleg!
’s Middags hadden we onze eerste les psychologie. Dat was ook wel interessant, het begint nu alleen op te vallen dat hier echt alles tot in den treure wordt uitgelegd. In deze les heeft de docente het heel lang gehad over wat een coma is. No brain activities, vegetative state enzo, leuk allemaal, maar is dat niet een beetje algemene kennis? Bij Food Science vertelde de docente ook heel veel basiskennis, tenminste in mijn ogen vertelde ze veel wat voor mijn gevoel echt algemene kennis is. Maar ja, dat zal misschien wel aan mij liggen.
Na de les psychologie was de schooldag alweer voorbij en toen zijn we naar het winkelcentrum vertrokken. Lekker rondgeslenterd en we hebben Görög salat meegenomen, dat is Griekse salade. Dat eten we vanavond naast de gebakken aardappels en de gebakken camembert. Dus ik ga nu maar eens koken, het is al half 7!
Viszontlátásra!